Zrekonstruujmy miejsce i czas powieści. Buczkowski umieścił
jej akcję na ziemi wołyńsko-podolskiej, na „szlaku tatarskim”, między Krzemieńcem
a Brodami, w dolinie Ikwy, Seretu, Styru i Horynia. Szabasowa to miejscowość
przygraniczna, miasteczko prowincjonalne, biedne, prezentujące swoistą egzotykę
mieszanin – mowy, obrzędu, obyczaju, bo mieszkają tu Żydzi, Polacy, Ukraińcy. Ten
splot narodowości zazębia się jeszcze z różnymi tradycjami; z jednej strony
stare tradycje żydowskich mistrzów cechowych, z drugiej kultury wiedeńskiej. Czytelnik
zostaje wprowadzony do miasta, obok którego szerokim asfaltem ciągnie niemiecka
piechota, toczą się czołgi i artyleria, pociągi wiozą działa i konie. Szabasowa
jawi się w sposób nieco odrealniony ze względu na ciemność nocy, zapadający
zmierzch lub blady świt – czas opuszczania kryjówek i pora przemieszczania się grup
mężczyzn usiłujących walczyć lub tylko przeżyć. Koncentrują się w niej
charakterystyczne symptomy zagłady i wyniszczenia.(...)
Anna Marzec, Od Schulza do Myśliwskiego, Wydawnictwo JUKA,
Łódź 1994, s. 71
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz