Szukam człowieka

 Nieczęsto mam taką świadomość, że z wielogodzinnej rozmowy z pisarzem zostaną jedynie okruchy wspomnień, opowieści, historii. Nie jestem też w stanie przekazać, jak pisarz opowiada; oddać nastrój, intonację głosu, gesty, spojrzenia.

Ilu jest jeszcze pisarzy tak przekornych i niepokornych? Ilu potrafi, tak jak on, nie poddawać się żadnym modom i koniunkturom? Ciągle nie pojmowany, czytany przez nielicznych. Z własną filozofią i własnymi środkami artystycznymi, które są niemożliwe do naśladowania.

Kto raz wszedł do jego małego domu pod Warszawą, będzie ten dom pamiętał zawsze – pełen rzeźb, obrazów, książek i muzyki, przesiąknięty ciepłem wspomnień.

Wojciech Wiśniewski, „Szukam człowieka. Rozmowy z pisarzami”, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1986.