Dziennik wojenny - str. 27

...Co jest w krajobrazie? Długa, intensywna pogoda, ozimina jaskrawa na tle kartoflisk. Na pograniczu strzelanina. Opisać oczekiwanie świtu, gdzie byli bandyci, jak rusza banda z pagórka do wsi, hałastra tatarska. Pies mój ranny, boi się teraz każdego dalekiego strzału. Szybko zapada wieczór, zaciskam zęby - ponuro i głupio przeciąga się to wszystko.
Jestem wewnętrznie przekonany, że "oszust" - ale będzie się wikłał tak długo, że wpadnie; albo ja nie umiem tego wszystkiego rozwiązać, co jest we mnie z najgorszej beczki: nieufność, kompleks, szok bitego biedą? Czort wie - jedziemy. To jest wszystko podobne chorobie z powikłaniami - jak wytrwa osobnik!